Կարճ հումորային պատմություն, որ հիմնված է իրական ահռելի լարվածության վրա
Երկուշաբթի էր։
Նա արթնացավ։ Բայց մի բան չէր փոխվել. չկար check list։
Չկար այն փոքրիկ վանդակը, որտեղ կարելի էր սրբորեն նշել՝
☑ արթնացա
☑ սուրճ խմեցի
☑ նայեցի պատուհանից ու որոշեցի չթռչել աշխատանքի
Առանց այդ ցուցակի՝ նա սկսեց ապրել։
Երկուշաբթին անցավ… Անկառավարելի։
🧃 Նախաճաշը՝ առանց պլանավորման
📱 Էլ. նամակները՝ առանց պիտակների
🚶 Քայլելը՝ առանց հաշվված քայլերի
Երեքշաբթի՝ արդեն առաջին ախտանիշներն էին։
Նա 2 անգամ բացեց սառնարանը՝ մոռանալով ինչի համար
Անգիր արեց սեփական Wi-Fi-ի գաղտնաբառը
Փորձեց իմանալ՝ կարելի՞ է արդյոք ապրել առանց… հիշեցումների։
Չորրորդ օրը նա հանկարծ ասաց՝
«Չգիտեի՝ ինչով էի զբաղված, բայց այնքան ազատ էի զգում,
որ գրեթե գրանցվեցի յոգայի դասերի՝ չհիշելով՝ երբ են սկսվում»։
Եվ հետո ի՞նչ։
Նա բացեց Google Tasks-ը՝ մի փոքր հուզմունքով։ Ստեղծեց մեկ սրբազան շարք.
🔹 Չմոռանալ, որ հնարավոր է ապրել առանց ամեն բան պլանավորելու։
☑ Փակել check list-ը
(հետո նորից բացել, բայց սա արդեն այլ պատմություն է…)
Ուրեմն ի՞նչ ենք սովորում այս փորձից.
Check list-երը հրաշալի են։
Բայց երբեմն պետք է կորցնել պլանը՝ գտնելու համար պահը։
Ամենակարևոր բաները մենք չենք նշում վանդակներում։
Դրանք պարզապես… Ապրում ենք։