Կյանքը չափազանց կարճ է․․․
Մենք հաճախ մեզ թույլ ենք տալիս կասկածել։ Սպասում ենք ճիշտ պահին, վախենում անհայտից, փորձում պաշտպանել սիրտն ամեն հնարավոր ցավից։ Բայց ճշմարտությունն այն է, որ ժամանակը սպասող չէ։ Նա հոսում է՝ անդադար, լուռ, անողոք։ Եվ երբ մի օր կանգ առնենք՝ ետ նայելու, կարևոր չի լինի՝ ինչքան ենք վախեցել։ Կարևոր կլինի՝ ում կողքին ենք սիրել։
Իսկ սիրել նշանակում է՝ լինել մեկի հետ, ով խաղաղություն է բերում քո ներսի փոթորկի մեջ։ Ով լռությունը չի լցնում դատարկությամբ, այլ՝ մխիթարությամբ։ Ով հասկանում է առանց խոսքի, գրկում է առանց պահանջի, մնում է՝ նույնիսկ երբ հեշտ չէ։
Սերը՝ երբ իսկական է, մնում է։
Մարդիկ փոխվում են, աշխարհը՝ ևս։ Բայց անկեղծ, հոգատար, խորությամբ ապրող սերը ապրում է հիշողությունների և սրտերի մեջ։ Այն չի փնտրում կատարյալ պահեր։ Այն ստեղծում է այդ պահերը՝ միասին։
Եղիր մեկի կողքին, ով քեզ ստիպում է զգալ կենդանի։ Ով չի խանգարում աճել, այլ աճում է կողքիդ։ Ով չի վախենում քո ցավերից, անցյալից, փխրունությունից։ Ընտրիր նրան, ով քեզ ընտրում է՝ հատկապես այն օրերին, երբ քեզ սիրելը հեշտ չէ։
Կյանքը պետք է ապրել ամբողջությամբ։
Ոչ թե կիսատ, ոչ թե վախի պատերի մեջ, այլ՝ լիովին։ Սիրել՝ ազատորեն, վստահությամբ, խորությամբ։ Այդ սերը քնքշություն է արթնացնում այն մասում, որտեղ վաղուց լռություն էր։ Ուժ է բերում այնտեղ, որտեղ ժամանակին թուլություն էր։ Եթե գտել ես մեկին, ով տուն է հիշեցնում՝ մի թող, որ օրվա վազքն աղոտեցնի այդ սերը։
Գնահատիր։ Սիրիր։ Ներիր։ Ստեղծիր հիշողություններ, որոնք կդիմանան ժամանակի փորձությանը։
Եզրափակիչ ուղերձ
Կյանքի վերջում մենք չենք հիշելու՝ քանի տարի ենք ապրել։ Մենք կհիշենք՝ ում ենք սիրել, ինչքան ենք սիրել և որքանով է սերը փոխել մեզ։
Եվ վերջում՝ կյանքը չափազանց կարճ է՝ այն չանցկացնելու համար մեկի կողքին, ով քեզ ամբողջացնում է։
