Հոլիվուդյան դերասան Ուիլլեմ Դեֆոն, որը հայտնի է իր բազմազան ու հիշարժան դերերով, վերջին շրջանում ուշադրության կենտրոնում է հայտնվել ոչ միայն իր մասնագիտական ձեռքբերումների, այլև իր կենսակերպի և մարդասիրական գործունեության շնորհիվ։ Սոցիալական ցանցերում և տարբեր հարթակներում նրան հաճախ նկարագրում են որպես մի մարդու, ով ապրում է առանց շքեղության և թիկնապահների՝ իր եկամուտի զգալի մասը տրամադրելով բարեգործությանը։ Ահա թե ինչու են նրան սկսել անվանել «իսկական հերոս կադրից դուրս»։
Համեստ կյանք՝ հակառակ համաշխարհային համբավին
Չնայած իր զգալի կարողությանը, Դեֆոն նախընտրում է զերծ մնալ հոլիվուդյան աստղերին բնորոշ շքեղ կյանքից։ Նա վարում է բավականին հանգիստ և մեկուսի կյանք՝ իր ժամանակը բաշխելով Հռոմի և Նյու Յորքի իր տների միջև։ Նրա իտալական տունը նկարագրվում է որպես փոքրիկ ֆերմա, որտեղ նա օրգանական բանջարեղեն է աճեցնում և կենդանիներ պահում։
Դերասանը հայտնի է նաև իր առողջ ապրելակերպով։ Նա գրեթե ամբողջությամբ բուսակեր է և ամեն օր զբաղվում է յոգայով՝ պահպանելով ֆիզիկական և հոգևոր ներդաշնակությունը։ Նրա համեստությունն ու անմիջականությունը հաճախ են զարմացնում երկրպագուներին, ինչը վառ կերպով դրսևորվել է համացանցում տարածված տեսանյութերում, որտեղ նրան պատահականորեն հանդիպում են փողոցում։
Նվիրում բարեգործությանը
Ուիլլեմ Դեֆոն ակտիվորեն զբաղվում է բարեգործությամբ՝ սատարելով մի շարք կազմակերպությունների։ Նրա ուշադրության կենտրոնում են այնպիսի հիմնախնդիրներ, ինչպիսիք են ՁԻԱՀ-ի դեմ պայքարը, քաղցկեղով հիվանդների և երեխաների բարեկեցությունը։ Նա աջակցում է, մասնավորապես, «Փրկեք երեխաներին» և ՁԻԱՀ-ի հետազոտությունների ամերիկյան հիմնադրամին։
«Ժողովրդական հերոս». ով է նա իրականում
Թեև այն պնդումը, որ Դեֆոն իր գրեթե ողջ գումարը տալիս է բարեգործությանը, կարող է չափազանցված լինել, նրա համեստ կենսակերպը, մարդկանց հետ անմիջական շփումը և բարի գործերը նրան վաստակել են շատերի հարգանքն ու համակրանքը։ Նա ինքն էլ իր հարցազրույցներում խորհուրդ է տալիս կենտրոնանալ սիրելի գործի և հոգևոր պրակտիկաների վրա, այլ ոչ թե նյութականի։
Ի տարբերություն բազմաթիվ հայտնիների, նա չի ձգտում լինել ուշադրության կենտրոնում իր հարստությամբ, այլ գերադասում է անհետանալ իր կերտած դերերի մեջ՝ թողնելով, որ իր արվեստը խոսի իր փոխարեն։ Այսպիսով, Ուիլլեմ Դեֆոն իր օրինակով ցույց է տալիս, որ իրական հերոսությունը ոչ թե մեծ էկրաններին, այլ ամենօրյա համեստ, բայց արժեքավոր գործերի մեջ է։
