Մի անգամ մի մեծ, հին Քար հպարտանում էր իր անսասանությամբ: «Ես հազարամյակներ շարունակ կանգնած եմ այստեղ,- մտածում էր նա,- ոչ մի բան ինձ չի կարող տեղաշարժել կամ փոխել»:
Նրա կողքին աճում էր մի երիտասարդ Ծառ։ Ամեն տարի Ծառը փոխվում էր՝ գարնանը կանաչում էր, ամռանը ծաղկում, աշնանը տերևները թափում, իսկ ձմռանը՝ ձյան տակ հանգստանում։ Ծառի ճյուղերը ձգվում էին դեպի արևը, արմատները՝ խորը հողի մեջ։
Մի օր Քարը հարցրեց Ծառին. «Ինչո՞ւ ես դու անընդհատ փոխվում։ Ես ուժեղ եմ, որովհետև մնում եմ նույնը»։
Ծառը պատասխանեց. «Ես փոխվում եմ, որպեսզի աճեմ։ Ես ճկուն եմ, որպեսզի չկոտրվեմ քամիներից։ Ես թողնում եմ հինը, որպեսզի նորը ծնվի։ Իմ փոփոխության մեջ է իմ կյանքը, իմ աճը և իմ ուժը»։
Շատ տարիներ անց Քարը մնաց նույնը, բայց ժամանակի ընթացքում քամիներն ու անձրևները փոքր-ինչ մաշեցին նրան՝ դարձնելով ավելի փոքր ու աննկատ։ Իսկ Ծառը դարձել էր հզոր ու բարձրահասակ՝ ստվեր տալով նրան, ով փնտրում էր հանգիստ և պաշտպանություն։
Դասը:
Կյանքում հաճախ մենք ձգտում ենք կայունության՝ մոռանալով, որ իսկական ուժն ու իմաստությունը գտնվում են փոփոխությունների ընդունման, ճկունության և շարունակական աճի մեջ։ Մի վախեցեք փոխվել, քանի որ հենց դրանում է կյանքի գեղեցկությունն ու ձեր զարգացման բանալին։
