Մենք ապրում ենք մի ժամանակաշրջանում, երբ աշխարհի ողջ գիտելիքը մեկ հպումի հեռավորության վրա է։ Մենք կարդում ենք ավելի շատ տեքստ, քան մարդկության պատմության ցանկացած այլ սերունդ։ Մենք տեսնում ենք հազարավոր պատկերներ մեկ օրվա ընթացքում։ Թվում է՝ մենք պետք է լինեինք ամենահագեցած, ամենաիմաստուն և ամենաբավարարված մարդիկ։
Բայց տեղի է ունենում ճիշտ հակառակը։ Մենք զգում ենք այն, ինչը կարելի է անվանել «հոգու սով»։
Ինչո՞ւ է ինֆորմացիոն առատությունը բերում ներքին դատարկության։
1. Ինֆորմացիոն «ֆասթ-ֆուդի» դարաշրջանը
Պատկերացրեք, որ ամեն օր սնվում եք միայն չիպսերով ու գազավորված ըմպելիքով։ Դուք կուշտ եք զգում, ստամոքսը լիքն է, բայց օրգանիզմը սովամահ է լինում, որովհետև չի ստանում վիտամիններ։
Նույնը կատարվում է մեր ուղեղի և հոգու հետ։ Սոցցանցերի կարճ հոլովակները, սկանդալային վերնագրերը և անվերջանալի «սքրոլը» ինֆորմացիոն ֆասթ-ֆուդ են։ Դրանք տալիս են դոֆամինի արագ չափաբաժին, բայց չեն տալիս իմաստ։ Մենք «լցնում» ենք գլուխը, բայց չենք «սնում» հոգին։
2. Մենք կորցրել ենք լռությունը
Հոգին սնվում է լռության և մտորումների մեջ։ Հոգու սովը գալիս է այնտեղ, ուր չկա դադար։
Ժամանակակից մարդը վախենում է մնալ մենակ իր մտքերի հետ։ Հենց ազատ րոպե է լինում՝ հերթի կանգնելիս կամ տրանսպորտում, մենք անմիջապես հանում ենք հեռախոսը։ Մենք խեղդում ենք մեր ներքին ձայնը ուրիշների աղմուկով։
Իսկ երբ դու չես լսում ինքդ քեզ, դու դատարկվում ես։
3. Զգացմունքային բթացում
Երբ մեկ րոպեի ընթացքում դու տեսնում ես պատերազմի կադրեր, հաջորդ վայրկյանին՝ զվարճալի կատու, իսկ հետո՝ ընկերոջ հարսանիքը, քո հոգեկանը չի հասցնում մարսել այդ ամենը։ Մենք դառնում ենք ավելի անտարբեր։ Հոգին սոված է մնում, որովհետև այն կարիք ուներ կարեկցելու, ցավալու կամ ուրախանալու խորապես, ոչ թե մակերեսորեն։
Ամեն ինչի մակերեսային սպառումը բերում է զգացմունքային սովի։
Ինչպե՞ս հագեցնել հոգու սովը
Եթե զգում եք այդ դատարկությունը, ժամանակն է փոխել սննդակարգը․
Ստեղծեք լռություն․ Օրական գոնե 15 րոպե անցկացրեք առանց գաջեթների։ Ուղղակի նայեք պատուհանից կամ զբոսնեք։
Կարդացեք «երկար» բաներ․ Գրքերը, ի տարբերություն սոցցանցերի գրառումների, ստիպում են երևակայությանը աշխատել։ Դա հոգու մարզանքն է։
Գնահատեք գեղեցիկը․ Մի շտապեք։ Կանգ առեք գեղեցիկ երաժշտության, նկարի կամ մայրամուտի առջև։ Թույլ տվեք, որ այդ գեղեցկությունը թափանցի ձեր մեջ։
Խոսեք մարդկանց հետ․ Ոչ թե «լայք» դրեք, այլ զանգեք կամ հանդիպեք։ Կենդանի շփումը հոգու ամենակարևոր սնունդն է։
«Կգա հոգու սով»․․․ Այդ սովն արդեն եկել է շատերի համար։ Բայց լավ նորությունն այն է, որ մենք ինքներս կարող ենք ընտրել՝ ինչով լցնել մեր ներսը՝ աղմուկո՞վ, թե՞ իմաստով։
