Մենք սովոր ենք դեկտեմբերը վերածել մարաթոնի։ Վերջնաժամկետներ, հաշվետվություններ, նվերների ցուցակներ և անվերջանալի խցանումներ Երևանի կենտրոնում։ Այս աղմուկի մեջ մենք հաճախ մոռանում ենք ամենակարևորը՝ այն մանկական, մաքուր զգացողությունը, որն անվանում են «ամանորյա հրաշք»:
Մեծահասակ լինելը չի նշանակում դադարել հավատալ հեքիաթին։ Դա նշանակում է սովորել ստեղծել այդ հեքիաթը ինքնուրույն։ Հրաշքը թանկարժեք նվերների կամ ճոխ սեղանների մեջ չէ։ Այն թաքնված է դադարի մեջ։
Կանգ առեք։ Նայեք երեկոյան քաղաքի լույսերին ոչ թե մեքենայի պատուհանից՝ նյարդայնացած, այլ զբոսնելիս՝ խաղաղված։ Թույլ տվեք ինքներդ ձեզ մի պահ լինել «ոչ պրոդուկտիվ»։ Կարդացեք լավ գիրք, եփեք տաք թեյ և պարզապես նայեք ձյանը, երկնքին, անձրևին, մայրամուտին, աստղերին։
Ձմեռային հրաշքը եղանակի տեսություն չէ, այն հոգեվիճակ է, որը մենք ընտրում ենք ունենալ՝ չնայած ցրտին։
